Είναι μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες. Και ότι σχετίζεται με αυτή την ιστορία, και τη σχέση της με μένα, είναι μια προσωπική αντίφαση. Λατρεύω τη Μήδεια σα γυναίκα, ταυτίζομαι μαζί της, θα ήθελα να ταυτίζομαι μαζί της, μάλλον λόγω του πάθους της, αλλά δε θα ήθελα με τίποτα να είμαι σαν αυτήν, μάλλον επειδή διαφωνώ πλήρως με τις επιλογές της. Καταλαβαίνω πως οδηγήθηκε σε αυτές, πραγματικά τη νοιώθω, αλλά δε μπορώ να καταλάβω με τίποτα πως μπόρεσε να σκοτώσει τα παιδιά της. Αντιπαθώ τη πορεία του Ιάσονα, κι όμως ονόμασα έτσι το παιδί μου. Ίσως να αγαπώ τόσο αυτή την ιστορία γιατί είναι βαθιά ανθρώπινη, και βαθιά ελληνική. Και εγώ ένοιωθα, πάντα, έντονα την ανθρωπιά μου, με τα λάθη μου και τις αντιφάσεις μου, και ένοιωθα, πάντα, απελπιστικά ελληνίδα, με τα επιπλέον λάθη και πάθη του λαού μου. Και τόσο υπερήφανη για αυτό. Σας λέω, οτιδήποτε γύρω από τη Μήδεια είναι για μένα μια αντίφαση.
Στη σκηνή έχει στηθεί ένα ρινγκ. Εκεί μέσα η Μήδεια και ο Ιάσονας κατασπαράζονται στο τώρα και διηγούνται πως κατασπάραξαν ο ένας τον άλλον σε όλα τα χθες. Είναι σίγουρο ότι αγαπήθηκαν, πιθανότατα αγαπιούνται ακόμη, και αυτός είναι αρκετός λόγος για να διαλύσουν ο ένας τον άλλον. Κι όσο κι αν ο Ιάσονας επιθυμεί να ξεφύγει από αυτή τη σχέση αλληλοκαταστροφής, δε θα μπορέσει ποτέ να ξεφύγει. Τα χέρια του πάντα θα αναζητούν τη Μήδεια. Αφού το ξέρεις Μήδεια, είναι ανάγκη να του σκοτώσεις τα παιδιά; Αφού το ξέρεις, όταν έχεις βιώσει μερικά πράγματα, δε μπορείς ποτέ να τα αφήσεις πίσω σου και να προχωρήσεις, το ξέρεις ότι ούτως ή άλλως είναι καταδικασμένος να υποφέρει. Αλλά δυστυχώς και οι δύο τους είναι άνθρωποι, και καταδικασμένοι να φέρονται ανθρώπινα.
Αλλά θα αποστρέψω το βλέμμα μου από όλη αυτήν την ανθρώπινη πάλη και θα κοιτάξω τη γριά παραμάνα, που θέλει να ζήσει, έχει τόσα όμορφα πράγματα ο κόσμος, μετά τη νύχτα έρχεται η μέρα, και θα φτιάξουμε καφέ, και μέσα σε όλο το τρεχαλητό και τις δουλειές της μέρας, θα βρούμε μια μικρή στιγμή, μια τοσοδούλα στιγμή, να ξαποστάσουμε κάτω από τον ζεστό ήλιο, δικαιωματικά, και είναι κι αυτό μια άλλη όψη της ανθρωπιάς μας, δικαιωματικά.
Και θα παραπαίω ανάμεσα στη Μήδεια και τη παραμάνα εσσαεί, και ούτε κι εγώ, όπως και η Μήδεια, πρόκειται να φύγω αλώβητη από εδώ.
Όμορφη παράσταση, πολύ ωραίος χώρος, πρώτη φορά που πήγαινα, κι ευχαριστώ πολύ τους συντελεστές για τη βραδιά. Και σε άλλα.
Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μίνα Χειμώνα, Πέτρος Νάκος, Αλέκα Τουμαζάτου, Χρήστος Χαρμπάτσης, Σίμος Κυπαρισσόπουλος
Μετάφραση: Altera Pars
στο θέατρο Altera Pars
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου