Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

Το στοίχημα

του Άντον Τσέχωφ


Είδα Τσέχωφ και έσπευσα. Και καλά που έκανα.

Πρόκειται για 8 δραματοποιημένα διήγηματα του Τσέχωφ, με κεντρικό άξονα το χρήμα και τη σχέση μας με αυτό. Αυτός φαίνεται να είναι ο κεντρικός άξονας, ίσως και αυτός να ήταν ο στόχος, εγώ γιατί είδα τόσα περισσότερα;

Η ιστορία που διέπει όλη τη παράσταση και τη καθορίζει, το στοίχημα, όπου ένας νεαρός δικηγόρος, πάνω σε συζήτηση, και κουβέντα στη κουβέντα, μάλλον για το ποιός θα βγεί από πάνω, κι όχι επί της ουσίας, βάζει στοίχημα, με έναν τραπεζίτη, για 2 εκατομύρια ρούβλια παρακαλώ, μυθικό ποσό, ότι μπορεί να μείνει απομωνομένος από τους ανθρώπους για δεκαπέντε χρόνια.
- Είναι προτιμότερη η θανατική ποινή από τα ισόβια
- Κάνετε λάθος. Από τη ζωή πρέπει να κρατιόμαστε όποιο κι αν είναι το κόστος
- Στοιχημα;
- Στοιχημα, εσείς θα βάλετε τα λεφτά σας και εγώ την ελευθερία μου.
Και άντεξε. Και τίποτα δεν αποδεικνύεται. Γιατί κάποιος άλλος δε θα άντεχε. Γιατί δεν είναι για όλους τους ανθρώπους οι ίδιες απαντήσεις. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές αλήθειες.

Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για τους μύθους του Τσέχωφ και τις σκέψεις που μου δημιούργησαν, αλλά θα συγκρατηθώ και θα σταθώ σε έναν μόνο

Μια "κυρία" καλεί τη γκουβερνάντα της για να της πληρώσει το μισθό της. Καταφέρνει με το ένα και με το άλλο, με φοβέρα, με γυμνή ξεσιπωσιά, με έπαρση, με ενοχοποίηση, με το δικαίωμα αυτού που νομίζει ότι του ανήκει ο κόσμος, να τις κάνει το μισθό από 80 ρούβλια, 10 μόνο. Η γκουβερνάντα, νιώθει το άδικο να τη πνίγει, κάθε φορά που η "κυρία" της αφαιρεί κάτι από αυτά που δικαιωματικά της ανήκουν, πάει να διαμαρτυρηθεί, και κάθε φορά υποχωρεί. Στο τέλος παίρνει τα δέκα ρούβλια και λέει και ευχαριστώ.

- Γιατί μου λες ευχαριστώ. Σε καταέκλεψα κι εσύ λες ευχαριστώ;
- Γιατί στα άλλα σπίτια δε μου δίναν τίποτα
- Προσπαθω να σου δώσω ένα μάθημα. Πρέπει να διεκδηκείς. Να, πάρε τα 80 ρούβλια σου.
- Ευχαριστώ
- Μα καλά σου φέρθηκα με τέτοιο φρικτό τρόπο και εσύ συνεχίζεις να μου λες ευχαριστώ; Δεν αντιδρας, δε μου φωνάζεις; Συγνωμη που θα στο πω, αλλά εισαι κουτορνήθι;
- Μάλιστα κυρία, είμαι κουτορνήθι.


Και σκέφτηκα όλους αυτούς που στη ζωή απαιτούν και παίρνουν αυτά που δε τους ανήκουν, αυτούς που κλέβουν από τους άλλους, που δε δίνουν αυτά που οφείλουν. Όχι δε σκέφτηκα τα χρήματα. Σκέφτηκα τα συναισθήματα. Έκεινη τη συναλλαγή. Εκεί, που τέτοιοι άνθρωποι το έχουν μετατρέψει σε συναλλαγή, ενώ δεν είναι. Και αυτοί νομίζουν ότι είναι κερδισμένοι επειδή έχουν πάρει. Αλλά αυτό που πήραν δε μπορούν να νιώσουν την αξία του. Γιατί δε γνωρίζουν την αξία του, αφού ποτέ δεν έχουν δώσει. Κι έτσι, τελικά το "κουτορνήθι" είναι το κερδισμένο.


Όμορφη παράσταση, φτιαγμένη από ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν, και αυτήν την αγάπη εγώ την ένιωσα. Υπέροχες οι μουσικές επιλογές, οι μπαλαλαικες, μα περισσότερο ο ραχμανινωφ. Οι δύο κοπελιές πολύ καλές, να με συγχωρέσει ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής, αλλά τον βρήκα λίγο over the top. Δωςτου μια πενταετία όμως και θα τη βρει την ωριμότητα, είμαι σίγουρη για αυτό.
Αξίζει να το δει κανείς εξάλλου, μόνο και μόνο για τις ιστορίες του Τσέχωφ. Είχα ξεχάσει πόσο τον λατρεύω και ξαφνικά με έπιασε μια επιθυμία να ξαναδώ Θείο Βάνια, Γλάρο, Βυσσινόκηπο και φυσικά Τρεις Αδερφές. Ποτέ δε θα τον βαρεθώ, ποτέ δε με έχει απογοητεύσει.






Στο θέατρο Σημείο

Σκηνοθεσία: Κώστας Δελακούρας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Κώστας Δελακούρας, Γεωργία Οικονόμου, Κατερίνα Μαρτιμιανάκη

2 σχόλια:

Aντώνης είπε...

Καλώς σε βρήκαμε...:)

αλκιμήδη είπε...

καλώς μου ήρθατε!