Δευτέρα, Ιουνίου 19, 2006

Αιδοίων μονόλογοι

Διάβασα χθες στο Έψιλον της Κυριακάτικης ελευθεροτυπίας μια κριτική για το Vagina Monologues .
Ετεροχρονισμένο βέβαια γιατί από όσο ξέρω η παράσταση δε παίζεται πιά, αν και υπάρχει σκέψη να ξαναπαιχτεί το χειμώνα. Επειδή το άρθρο το βρήκα λίγο άδικο, ειρωνικό και ειδωμένο από την αντρική πλευρά μόνο αισθάνομαι την ανάγκη να σχολιάσω.

Τη παράσταση εγώ την είδα πριν ένα μήνα περίπου οπότε τώρα έχω στο μυαλό μου την αίσθηση μόνο και όχι τη λεπτομέρεια. Πρόκειται για ένα έργο που είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Ιστορίες σχετικές, ιστορίες εμπνευσμένες από το γυναικείο αιδοίο. Ιστορίες που καταδυκνείουν πως το αιδοίο διαμορφώνει τη ζωή των γυναικών, είτε επειδή προσπαθούμε να το ικανοποιήσουμε, είτε επειδή το προσφέρουμε στους άλλους και το τροποποιούμε ανάλογα, είτε επειδή για τη χρήση του μας εκμεταλλεύονται, παραπλανούν, βιάζουν.
Ιστορίες που τελικά αποκαλύπτουν ότι επειδή τόση έμφαση δίδεται στο γυναικείο αιδοίο, καταλήγει η γυναίκα να είναι αυτό και μόνο αυτό, και χάνεται ο άνθρωπος, το όλον.
Η παράσταση τελειώνει με μία υπενθύμιση. Για το θαύμα της γένας και ότι τελικά όλοι από το αιδοίο προερχόμαστε.
"Αν θυμόμασταν από που προερχόμαστε θα το σεβόμασταν"

Προσωπικά δε συμφωνώ με το τελευταίο, θεωρώ ότι σεβασμός οφείλεται και στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Και το ίδιο μάλλον πιστεύει και η συγγραφέας. Απλώς θέλει να τονίσει την ανάγκη για σεβασμό στη γυναίκα αφού αυτή υποφέρει περισσότερο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: